دفتر مشق

از میان کتابهایی که می خوانم برخی آنقدر سطحی و کم محتوا هستند که اصلا ارزش ریز شدن در محتوای خویش را ندارند و تعجب آور است که چطور نویسنده به خودش جرئت داده است که کتابی را بنویسد که اینقدر تهی و بدون ارائه نکته جدیدی به انسان باشد؟!! با این وجود ممکن است در لابلای چنین کتابهایی به مطالب جالبی برخورید که برایتان جالب باشد. حدیث زیر، یک نمونه از این تلاش هاست که بنده از کتابی قطور، فقط از این یک حدیث خوشم آمد و لازم دانستم که در بلاگ خویش ذکر نمایم.

برخی های معقدند گوشه گیری خصلتی بد است که می بایست آن را کنار نهاد. با این وجود گوشه گیری بخشی از سبک زندگی مدرن است. زندگی مدرن، خصلت های بد زندگی سنتی را به کنار می نهد و سعی بر ارائه مدلی جدید از آداب و رسوم ها دارد. دید و بازدید هایی که پر از حسادت و غیبت و بدگویی و چشم و هم چشمی پشت همدیگر است در زندگی مدرن، جای خود را به گوشه گیری و انزوا می دهد. برعکس زندگی سنتی که مدیریت زمان و استفاده ماکزیممی از فرصت ها بی معنا است، در زندگی مدرن بکارگیری هوشمندانه زمان برای اهداف یک ارزش تلقی می شود به همین خاطر گوشه گیری می تواند در سبک زندگی مدرن یک ارزش تلقی شود و فراگیر شود.

امام علی(ع) نیز در حدیثی به این نکته تاکید کرده است که انسان بهتر است به جای مجالست های بی فایده ای که محفلی برای تمسخر و بدگویی یکدیگر است یا شرکت در امور و انجمن هایی که انسان را به بدی و محرمات مبتلا می کند به گوشه عزلت پناه برده و روز را به شیوه ای متفاوت از عامه جامعه شب کند. این حدیث امام علی(علیه السلام) در زیر تقدیم می گردد:

امام علی(ع) می فرمایند:
طلبت الراحة فما وجدت ألا بترک مخالطة النّاس إلا لَقوام عیش الدنیا، اترکوا الدنیا و مخالطة الناس تستریحوا فی الدارین و تأمنوا من العذاب
آسودگی را جستجو کردم و آن را نیافتم مگر در ترک ارتباط با مردم، جر برای برقرار ماندن زندگی دنیا، دنیا و ارتباط با مردم را ترک کنید تا در دو جهان آسوده باشید و از عذاب الهی ایمن گردید.(1)

پی نوشت:  
1. جامع الاخبار، ص 123؛ بحارالانوار ج 69، ص399